Mej. A.G Ballintijn vertelde in Centr. Museum bij
Nils Holgerson-aquarellen van jkvr. Ima v. Eysinga.
H.M. de Koningin was mede aanwezig.
HARE Majesteit de Koningin woonde gisteravond in de Tuinzaal van Utrecht's Centraal Museum een voordracht bij, die hier werd gehouden door mej. A.G. Ballintijn over het onderwerp: de aqua rellen van jkvr. Irma v. Eysinga bij Selma Lagerlöf's boek „Nils Holgerson's wonderbare reizen."
Na een kort welkomstwoord, gesproken door de directrice van het Centraal Museum, dr. M. Elisabeth Houtzager, die o.a. herinnerde aan het feit dat in ditzelfde museum enige jaren geleden een tentoonstelling van Freule van Eysinga's borduurwerken werd gehouden, was het woord aan mej. Ballintijn.
Deze spreekster wees op het ele ment van speelse fantasie in Freule van Eysingas' aquarellen.
Tijdens de gure, stormachtige zomer van 1925 vertoefde de schilderes op Ameland.
Het weer was zo slecht, dat zij niet wist hoe zij hier moest schetsen.
Totdat zij op het wonderbaarlijk denkbeeld kwam, haar Amelandse impressies vast te leggen op ... een boekje van sigarettenpapier !
Wat zij op deze blaadjes van minuscuul formaat wist te toveren bestond uit beelden, die zich uitstekend leenden voor een vergrote weergave op het projectiescherm: zij suggereerden de volle wijdheid van het Amelandse landschap.
Dit succes bezorgde haar de opdracht, lichtbeelden te vervaardigen voor Selma Lagerlöf's boek ,,Nils Holgerson's wonderbare reizen".
Zij heeft hiervoor Nils' reis ,,nagereisd", en schetste speels, maar waarheidsgetrouw alles wat deze kleine Zweedse jongen op zijn avontuurlijke tocht naar Lapland (en terug ) zag en ondervond.
Toen deze verluchtingen in 1926 voltooid waren, bezocht Freule v. Eysiniga de beroemde Zweedse schrijfster, die met het werk dermate ingenomen bleek, dat zij met de illustratrice, die de sfeer van het boek zo fijn had aangevoeld, warme vriendschap sloot, en zelf ook aan anderen de aquarellen als lichtbeelden vertoonde, hopend, dat die nog eens als boek-illustraties zouden verschijnen (wat echter tot dusver nog niet is geschied.
Hierna ging mej. Ballintijn over tot de vertoning van deze lichtbeelden, waarbij de ganse historie van Nils voor ons herleefde: Nils, die eerst tot straf voor zijn woordbreuk jegens de huiskabouter zelf in een dwergje wordt veranderd, die dan terecht bang is voor de plotseling zo heel grote ganzen, die hij vroeger altijd plaagde.
Maar Marten Ganzerik die hem meeneemt vergeldt kwaad met goed, en al spoedig is Nils goede maatjes met alle wilde ganzen, vooral met „moeder Acka", zodat hü zelfs de geheime dierenvergadering op de Kula-berg mag bijwonen.
Het avontuur van de zwarte ratten van Glemmingenhus, van de boze vos Smirre, die voor straf een oor moet missen, zün ontmoeting met de hond Karr, de eland Grauwvel, en de arend Gorgo en zijn reizen, geheel Zweden door, zagen wij hier in kleuren en met vlotte penseeltoets verbeeld.
Toen Selma Lagerlöf, aldus spreekster, zich eens afvroeg, of men de Nils na haar dood nog lezen zou, beloofde freule Van Eysinga haar: „Zolang ik leef, zal ik door mijn lichtbeelden dit verhaal helpen levend houden."
Met een herinnering aan deze be lofte besloot mej. Ballintijn haar boeiende voordracht, waarvoor de directrice haar in het slotwoord hartelijk dankzegde. Tijdens de pauze bezichtigde de Koningin een aantal van de hier voor deze gelegenheid geëxposeerde aquarellen van freule Van Eysinga, die zelf ook aanwezig was.
En toen na afloop aan Hare Majesteit een fraai bouquet voorjaarsbloemen werd aangeboden, vereerde zij de schilderes met deze bloemen, haar complimenterend met haar aantrekkelijke verluchtingen bij het ver haal van de grote Zweedse schrijfster ...