RIJSOORD, 9 Juli.
Camelia en Mathilda Van der Poel, die heden voor 9 jaren met haar vader en acht broeders of zusters naar Amerika vertrokken, kwamen gisteren morgen alhier aan met het voornemen een drietal maanden bij hunne Hollandsche familieleden door te brengen en daarna met hun broeder Joh. Van der Poel, die als kunstschilder zich het verblijf van een jaar in Europa voor zijne studiën ten nutte maakte, de reis naar de Nieuwe Wereld weder te aanvaarden. Joh. Van der Poel en twee zijner vrienden, volbloed Amerikanen, die ook eenigen tijd hier vertoefden, konden bij de gedachte aan hunne landgenooten, den vierden Juli niet onopgemerkt laten voorbijgaan. De vierde Juli n.l. herdenkt ieder Amerikaan den dag van de onafhankelijkheidsverklaring van zijn land. Hoewel ver van huis, wilden deze Amerikanen dien dag op Nederlandsch grondgebied herdenken.
Geen beter idee dan ook de schooljeugd van Rijsoord in dit feest te doen deelen. Ieder kind moest Maandag op het gewone schooluur in feestgewaad in de school verschijnen. Niet een bleef er achter. Na het gebruik van eenige versnaperingen werden de kleine feestvierders ingedeeld over 23 rijtuigen, door de ingezetenen welwillend beschikbaar gesteld. In het eerste rijtuig, getooid met Amerikaansche en Hollandsche vlagger, waren de drie Amerikanen gezeten met het hoofd der school, den heer De Back. In het tweede rijtuig een vijftiental jonge meisjes, meestal familieleden, die het jonge volkje ten dienste moesten staan, het derde rijtuig bevatte enkele belangstellenden, daarna de rijtuigen met juichende kinderen. Nu ging het op reis: over den Schalkendijk, de dorpstraat, den Pruimendijk, naar den Oostendam. Vandaar over den Molendijk naar Ridderkerk, om langs den Lagendijk, de Zwaan en den Rotterdamschestraatweg in Rijsoord terug te keeren. In de school aangekomen, werd den kinderen met echt Amerikaansche gulheid verschillende versnaperingen aangeboden. Dat de schooljeugd volop genoot, behoeft niet gezegd te worden, evenmin, dat menig lied en menige juichkreet ter eere der gastheeren werd aangeheven. Gaarne voegen wij hier dan ook uit naam van ouders en belangstellenden een woord van hartelijken dank bij en roepen wij met de jeugd uit volle borst: Lang leven de Amerikanen!